محمدرضا تاجیک، نویسنده و ورامین شناس در یادداشتی نوشت: آغا محمدخان قاجار به دلیل جلوگیری از عصیان و سرکشی، به مدت ۱۴ سال در شیراز تحت نظر حکومت زندیه قرار داشت.

زمانی که کریم‌خان زند در ۱۳ صفر سال ۱۱۹۳ ه.ق برابر با ۱۱ اسفند سال ۱۱۵۷ ه.ش به علت بیماری سل آخرین لحظات حیاتش را سپری می کرد، توسط همسرش خدیجه بیگم که عمه آغا محمدخان بود، قریب الوقوع بودن مرگ خان زند را به وی اطلاع داد.

همین خبر باعث گریختن آغا محمد خان از شیراز شد و وی با هدف متحد نمودن ایل قاجار و تصرف سراسر ایران به سمت زادگاهش استرآباد (گرگان) رفت.

مدتی بعد، او جهت جلب نظر قاجارهای ساکن ورامین و ساوجبلاغ قصد عزیمت به تهران نمود و از آنجائیکه ورودش به تهران را به دور از احتیاط می دید و این امکان را محتمل می دانست که شاید خبر فوت کریم‌خان قبل از ورود او به تهران رسیده باشد، به شهر ری رفت و بعد از زیارت مرقد حضرت عبدالعظیم در حوالی تهران اطراق نمود.

مجنون‌خان پازوکی که متوجه حضور و اطراق ایشان در حوالی تهران شده بود از وی دعوت کرد تا به خوار(گرمسار) و ورامین بیاید. از آنجائیکه در منطقه ورامین سران و طوایف متنفذ، پرجمعیت و قدرتمند قاجار حضور داشتند، آغا محمدخان امیدوار بود به مدد آنها بتواند بر اریکه قدرت قرار بگیرد. از اینرو این دعوت را پذیرفت و راهی  ورامین شد.

او توانست در مدت حضور خود در دشت ورامین، نظر ایلات و عشایر ساکن ورامین ازجمله طوایف قاجار، کردها، عربها و عشایر ترک مانند خانواده های نفر و شاهسون را نسبت به خود جلب و متحد کند.

اوژن اوبن سفیر فرانسه در ایران در آستانه مشروطیت در این زمینه در کتاب ایران امروز می نویسد: « در دشت ورامین و در ناحیه ای موسوم به جمال آباد، اردویی از دولوها به سرپرستی جان‌محمد و میرزا محمدخان از پیش اطراق کرده بودند. آغا محمدخان خود را به آنان معرفی و پیشنهاد می کند کینه قبیله ای قدیمی را فراموش کنند و با هم دست دوستی دهند تا به کمک همدیگر سرتاسر ایران را زیر فرمان خود درآورند.

دولوهای جمال آباد اولین بیعت کنندگان با خواجه تاجدار آینده اند. به دنبال این اتحاد ایل قاجار به جنبش و حرکت عظیمی دست میزند.»

یحیی ذکاء نیز در کتاب راهنمای کاخ گلستان معتقد است اولین بار در زیر چنار کهنسال روستای سعید آباد، تاجی که از مس و طلا ساخته شده بود بوسیله یکی از سران طایفه قاجار بر سر آغا محمدخان نهاده شد.

میرزا محمد خان دولو، ایلخان ایل قاجار در روز ۱۲ ربیع الاول سال ۱۱۹۳ هجری قمری برابر با ۱۳ فروردین سال ۱۱۵۸ تاج مسی که توسط یک زرگر ایرانی ساخته شده بود، در زیر چنار سعیدآباد ورامین بر سر آغامحمدخان گذاشت و به همین مناسبت خاندانش به‌ «تاج بخش» معروف شدند.

پس از این مراسم، تاج مذکور را به اصفهان بردند و میناکاری کردند و امروزه این تاج پادشاهی در موزه مخصوص کاخ گلستان تهران نگهداری می شود.

یحیی ذکاء نیز می نویسد: همراهی سران قاجار با آغا محمدخان در ورامین، کمک بزرگی در جهت تثبیت حکومت سر سلسله قاجار بود. ظاهراً این طایفه در ورامین تا بسط قدرت خان قاجار، همیشه موردنظر او و مخالفانش بوده اند.

از اینرو وجود طایفه متنفذ و قدرتمند قاجار در منطقه ورامین به عنوان حامیان آغا محمدخان و وجود اراضی حاصلخیز و پرمحصول به عنوان تأمین کننده غلات و آذوقه تهران و نزدیکی تهران به ورامین سه عامل موثر در انتخاب تهران توسط آغا محمدخان به پایتختی ایران در سلسله قاجارها شد و تا حدی که در طول عمر این سلسله و هفت پادشاه آن، بسیاری از روستاهای دشت ورامین به عنوان خالصجات حکومتی قاجار انتخاب و یا به وابستگان دربار اهداء و ضمن حضور و رفت و آمد شاهان و شاهزادگان، بین آنان به هر مناسبتی دست به دست می گردید.

شایان ذکر است روستای سعیدآباد(سعدآباد) امروزه جزو بخش مرکزی شهرستان پیشوا از توابع دشت ورامین قرار دارد.

انتهای پیام/